تأثیر ویتامین E بر آسیب حافظه القاشده با استرپتوزوتوسین در موش‌های صحرایی نر بالغ نژاد ویستار

زمینه و هدف: ویتامینE ، یک ماده غذایی ضروری برای بدن می‌باشد. این ویتامین به‌عنوان آنتی‌اکسیدان طبیعی، جاروکننده رادیکال‌های آزاد در غشاهای سلولی بوده و از اسیدهای چرب اشباع‌نشده در مقابل پراکسیداسیون لیپیدی محافظت می‌‌کند. در تحقیق حاضر، تأثیر ویتامین E بر نورودژنراتیو القاشده به‌وسیله تزریق درون‌بطنی استرپتوزوتوسین در موش‌های نر بالغ نژاد ویستار بررسی گردید. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، موش‌ها به‌طور‌تصادفی به چهار گروه شامل: کنترل سالم، کنترل آلزایمری، ویتامین E (دوز 100 و 200 میلی‌گرم برکیلوگرم وزن بدن، روزانه به‌صورت خوراکی) همراه با استرپتوزوتوسین تقسیم شدند. حیوانات استرپتوزوتوسین را با دوز 3 میکرولیتر در هر کانولا و 75 میلی‌گرم برمیلی‌لیتر درون بطنی به‌صورت دوطرفه در روزهای یکم و سوم دریافت کردند. تیمار ویتامین E یک‌ساعت قبل از شروع اولین دوز استرپتوزوتوسین آغاز شد و تا روز چهاردهم ادامه داشت. حافظه و یادگیری با استفاده از آزمون یادگیری احترازی غیرفعال ارزیابی گردید. داده‌ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک عاملی تحلیل شدند. یافته‌ها: تیمار استرپتوزوتوسین موجب کاهش تأخیر زمانی ورود به محفظه تاریک و افزایش مدت زمان قرارگیری در محفظه تاریک شد. همچنین تیمار ویتامین E منجر به تخفیف این تغییرات گردید. نتیجه‌گیری: نتایج این تحقیق نشان داد تیمار ویتامین E به‌طور معنی‌داری موجب بهبود آسیب‌شناختی ناشی از تزریق استرپتوزوتوسین می‌‌شود. بنابراین، ویتامین E می‌تواند در فراهم‌‌آوردن حفاظت از نقص حافظه پیری و آسیب نورونی ناشی از استرپتوزوتوسین مؤثر باشد.